Θα μου επιτρέψετε και πάλι να αναφερθώ σε γεγονότα που ήμουν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας. Μετά τη Μεταπολίτευση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τουλάχιστον για τους πλησιέστερους σ’ αυτόν, αλλά και τους πολιτικούς του συνοδοιπόρους και αντιπάλους, ήταν ένας καινούργιος άνθρωπος. Μπορεί κανείς να αντιληφθεί την πολιτική σκοπιμότητα της νομιμοποίησης του ΚΚΕ, αλλά δεν μπορεί παρά να εκπλαγεί για μια τελείως νέα ματιά πάνω στα πολιτιστικά πράγματα. Υπήρχε, βέβαια, η πληροφορία πως ο αυτοεξόριστος Θεοδωράκης στο Παρίσι τον είχε επισκεφθεί, όπως και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, και ανάμεσα στα πολιτικά προβλήματα, δίχως άλλο, είχαν τεθεί για το μέλλον μιας άλλης Ελλάδας και θέματα και προβλήματα πολιτισμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή