Οταν η δημόσια συζήτηση για τη διαχείριση της πανδημίας μπαίνει στα χωράφια των νέων τεχνολογιών, είναι καμιά φορά δύσκολο να μπει μια καθαρή κόκκινη γραμμή ανάμεσα στη συνωμοσιολογία και τους λογικούς προβληματισμούς που τίθενται για τα όρια της χρήσης κάποιων εφαρμογών της. Από τη μια βλέπουμε ήδη να διαμορφώνεται σε μια μερίδα πολιτών η άποψη ότι η πανδημία θα χρησιμοποιηθεί για να τους κάνει «πειραματόζωα» σε δυνητικά επικίνδυνα φάρμακα και τεχνολογίες, όπως τα περίφημα «τσιπάκια» – μια λέξη που υπάρχει στο συνωμοσιολογικό λανγκάζ εδώ και τρεις δεκαετίες περίπου, συνδεδεμένη με προφητείες θρησκευτικών κειμένων, κάτι που θα θυμάστε όσοι είχατε την ατυχία να έχετε ζήσει την εποχή που βλέπαμε στην τηλεόραση τα βιντεοκλίπ των Παπαροκάδων. Είναι εύκολο να κοροϊδεύει κανείς αυτές τις συνωμοσιολογικές ανησυχίες, αυτό όμως δεν τις κάνει λιγότερο επικίνδυνες ή λιγότερο ελκυστικές. Πόσω μάλλον που οι άνθρωποι είναι πιο πολύπλοκοι από τις ασπρόμαυρες κατατάξεις και πολλές φορές οι συνωμοσιολογικές φοβίες τους είναι ανακατεμένες με λογικές ή λογικοφανείς ανησυχίες και εμπειρικά επιχειρήματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή