Αν δεν υπήρχαν οι ΜΚΟ, θα έπρεπε να τις δημιουργήσουμε. Ευτυχώς, στις ανοικτές, δημοκρατικές κοινωνικές οργανώσεις, οι Μη-Κυβερνητικές Ενώσεις Πολιτών είναι μια κατοχυρωμένη, από πολλά χρόνια, μορφή εθελοντικής προσφοράς με πάμπολλες εκφράσεις. Οπως όμως συχνά συμβαίνει, όταν ανοίγει το «πουγκί» του κρατικού χρήματος, η φιλανθρωπία και η κατά συνείδηση προσφορά μπορεί να μετατραπεί σε επικερδή δραστηριότητα, ειδικά όταν συνδυάζεται με πολιτικό όφελος. Ο έλεγχος των ΜΚΟ είναι λοιπόν απαραίτητος. Αυστηρή καταγραφή των πόρων. Συχνός απολογισμός των δαπανών. Απόσταση από κομματικές σκοπιμότητες. Υπάρχουν πολλές και πολύ σοβαρές ΜΚΟ που τηρούν από μόνες τους αυτούς τους στοιχειώδεις κανόνες. Υπάρχουν όμως πολλές άλλες που δεν τους σέβονται. Ειδικά στην περίπτωση όσων έσκυψαν πάνω στο προσφυγικό ζήτημα και ειδικότερα όσες χρηματοδοτήθηκαν από ευρωπαϊκά κονδύλια, φαίνεται πως υπάρχουν σοβαρά θέματα κακής διαχείρισης. Από την άποψη αυτή, η τήρηση μητρώου και η πιστοποίηση δραστηριοτήτων, όπως ψηφίστηκε πρόσφατα, τους, μπορούν να γίνουν βήμα προόδου, αρκεί να μη μετατραπούν σε ευκαιρία κρατικής επέμβασης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή