Το βαθύ τουρκικό κράτος στο οποίο πρωταγωνιστούν τα στρατιωτικά γαλόνια δεν προέκυψε με τον Ερντογάν. Η λογική μιας αντιπαράθεσης στο Αιγαίο που βασίζεται στη δύναμη των όπλων και σε μια διαρκή απειλή πηγαίνει πολύ πίσω και έχει τις ρίζες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτή η συνταγή δεν άλλαξε με τον νεοτουρκισμό, είτε τα ηνία κρατούσαν χωρίς κανένα πρόσχημα οι Ενοπλες Δυνάμεις, όπως στην εποχή του στρατηγού Εβρέν, είτε το κοσμικό κράτος (του Ντεμιρέλ, του Ετσεβίτ, του Οζάλ και της Τσιλέρ) είχε φαινομενικά τον πρώτο λόγο. Η καρατόμηση του υποναυάρχου Γιαϊτζί δεν προσφέρεται, συνεπώς, για εφησυχασμούς – τα σχέδια της Αγκυρας ξεπερνούν τα πρόσωπα και κάποιο άλλο «γεράκι» θα κληθεί άμεσα να τα υπηρετήσει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή