Τι σημαίνουν όσα ανακοίνωσαν η καγκελάριος Μέρκελ κι ο πρόεδρος Μακρόν; Αρχικά πως η πρώτη έσπασε τον νούμερο ένα κανόνα της γερμανικής πολιτικής και οικονομικής ορθοδοξίας, την άρνηση οποιασδήποτε αμοιβαιοποίησης χρέους στα πλαίσια της Ενωσης. Αλλά και τον νούμερο δύο κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο τα δάνεια είναι – προτεσταντικά μιλώντας – ηθικότερα των επιδοτήσεων. Ή, όπως το έθεσε μόνη της, «εξαιτίας της ασυνήθιστης φύσης της κρίσης» επέλεξε «ένα ασυνήθιστο μονοπάτι». Οι δύο ηγέτες μίλησαν για ένα Ταμείο Ανάκαμψης με 500 δισ. ευρώ, τα οποία θα δανειστεί η Κομισιόν και η υποχρέωση της αποπληρωμής τους θα βαραίνει όλα τα ευρωπαϊκά κράτη – οπότε θα γίνεται μέσω του κοινού τους προϋπολογισμού. Για κάποιους αναλυτές, ωστόσο, στην πραγματικότητα οι πόροι θα ωφελήσουν περισσότερο τον Νότο που έχει χτυπηθεί σκληρότερα από την πανδημία. Οι χώρες του θα πάρουν χρήματα χωρίς να επιβαρυνθούν τα ήδη υψηλά δημόσια χρέη τους. Η απόφαση της Μέρκελ ίσως μοιάζει μονόδρομος στους ευρωπαϊστές, δεν ήταν όμως εύκολη. Ούτε δεδομένη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή