Το κίνημα #SupportArtWorkers ήρθε να υπογραμμίσει πόσο μεγάλο πλήγμα δέχεται ο χώρος της τέχνης στην περίοδο της πανδημίας και της παγκόσμιας ύφεσης. Τα περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας έχουν περιορίσει δραματικά τις δυνατότητες προετοιμασίας και παρουσίασης παραστάσεων, οδηγώντας σε δεινή οικονομική θέση όχι μόνο τους καλλιτέχνες αλλά και ένα ευρύ φάσμα εργαζομένων που απασχολούνται γύρω από τις εκδηλώσεις πολιτισμού. Η διαπίστωση αυτή ήρθε να υπενθυμίσει τη βαθύτερη ευαλωτότητα του χώρου της τέχνης και του πολιτισμού. Γιατί μπορεί όντως να υπάρχει μια παγκόσμια πολιτιστική βιομηχανία, που για ορισμένες χώρες αποτελεί κρίσιμο οικονομικό κλάδο, όμως δεν παύει να είναι ένας τομέας ευάλωτος τόσο ως προς τις αλλαγές της ζήτησης όσο και προς εξωγενείς παράγοντες, για να μην παραβλέψουμε φυσικά τον υπαρκτό κίνδυνο ποιοτικά έργα τέχνης να μην έχουν εμπορική απήχηση. Οσο για την επέκταση της ιδιωτικής χορηγίας, σε διάφορες παραλλαγές, ως μηχανισμό ενίσχυσης της «υψηλής τέχνης» που δεν θα είχε αλλιώς εμπορική απήχηση, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα όριά της που εν μέρει καθορίζονται και από την οικονομική συγκυρία.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ