Φιλελεύθερος ή κεϊνσιανιστής;

Οι χαρακτήρες της μικρής και της μεγάλης οθόνης που αποτυπώνονται στη μνήμη του κοινού δεν είναι μαύροι ή άσπροι. Είναι γκρι. Δεν έχουν, δηλαδή, αποκλειστικά καλά ή μόνο κακά χαρακτηριστικά. Εχουν σύνθετες περσόνες. Το αξίωμα ισχύει και για τις πολιτικές προσωπικότητες. Αυτές που ξεχωρίζουν από τον μέσο όρο δε φιλοτεχνούν ένα μονοδιάστατο προφίλ, συνδυάζουν πτυχές από διάφορα ιδεολογικά ρεύματα και φροντίζουν να τις προσαρμόζουν στις απαιτήσεις των συνθηκών. Κάπως έτσι κι ο δεδηλωμένος φιλελεύθερος Κυριάκος Μητσοτάκης προβάλλει από το ξέσπασμα της πανδημίας του Covid-19 κι έπειτα τη σοσιαλδημοκρατική πλευρά του εαυτού του. Ή όπως το έθεσε ο ίδιος, σε μια τηλεδιάσκεψη που παρακολούθησαν περίπου 1.000 διευθύνοντες σύμβουλοι και πρόεδροι επιχειρήσεων από 100 χώρες, αν και παραμένει στον χώρο του φιλελευθερισμού «αυτοί είναι καιροί που ευνοούν μια πιο κεϊνσιανή προσέγγιση».