Με «νι», παρακαλώ

Εχω επανειλημμένα καταθέσει ή υπαινιχθεί την άποψή μου ότι κάποιες λόγιας προέλευσης εκφράσεις (εν πολλοίς, εκ περιτροπής, εν τω μεταξύ, προς στιγμήν, κατ’ ευχήν, εξ ακοής, κ.ά.) όχι μόνον δεν πρέπει να εξοβελιστούν από τον γραπτό -ακόμα και από τον προφορικό- λόγο, αλλά αποτελούν και πολύτιμο εμπλουτισμό και πλουτισμό της νεοελληνικής κοινής. Το να λέει/γράφει κάποιος στο μεταξύ αντί εν τω μεταξύ ή σε κάθε περίπτωση αντί εν πάση περιπτώσει δεν τον κάνει πιο δημοτικιστή ή πιο «προοδευτικό» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό). Ο εργάτης στην οικοδομή, όταν απευθύνεται στον εργολάβο, δεν του λέει «και σε κάθε περίπτωση, κυρ Γιάννη». «Και εν πάση περιπτώσει, κυρ Γιάννη» τού λέει, χωρίς  βέβαια να κινδυνεύει να κατηγορηθεί για λογιοτατισμό ή γλωσσικό «καθωσπρεπισμό».