Ο Χίτσκοκ και τα ρολόγια των στρατιωτών

Ανακαλώντας ένα πολύ κινηματογραφόφιλο παρελθόν, που περιλαμβάνει και τη συστηματική παρακολούθηση σχεδόν όλων των ταινιών του, κατεβάζοντας και τα παλιά μου αρχεία με τα νεανικά κείμενα για τον Χίτσκοκ, συνειδητοποιώ ότι τα πιο πολλά που ξέρουμε για τον Χίτσκοκ είναι παρεξηγήσεις ή εξαπλουστεύσεις. Είναι κινηματογραφιστής. Με πολλές ταινίες και πολλές επιτυχίες. Για πολύ καιρό αντιμετωπίστηκε σαν ιδιόρρυθμη περίπτωση, ένας σκηνοθέτης εμπορικών ταινιών τρόμου, ο «μετρ του εγκλήματος», όπως τον έλεγαν οι εφημεριδάδες που τους αρέσει να κλείνουν σε εννοιολογικά κουτάκια τις περίπλοκες περιπτώσεις. Πιθανόν έτσι να έμενε στην Ιστορία αν δεν γινόταν αντικείμενο λατρείας από τους εκπροσώπους του γαλλικού Νέου Κύματος που τον επαναλάνσαραν σε πιο σοφιστικέ κύκλους ως δημιουργό – και κυρίως αν δεν τον είχε λατρέψει ο σημαντικότερος σκηνοθέτης εκείνου του ρεύματος, ο Φρανσουά Τριφό, ο οποίος με μια μεγάλη και αναλυτική συνέντευξη κατάφερε να αλλάξει την εικόνα γι’ αυτόν (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υψιλον).