Για τον σύγχρονο δυτικό κόσμο, ο Σαίξπηρ ανήκει σήμερα στο πάνθεο των δημιουργών. Κατά μία έννοια, η συνέχεια ή η βρετανική απάντηση στον Ομηρο, τον Δάντη και τον Θερβάντες. Ενας άνθρωπος που καθόρισε εν πολλοίς τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν θέατρο εκατομμύρια θεατές. Η φήμη του, ωστόσο, δεν ήταν πάντα τέτοια. Ο Σαίξπηρ έγινε «ένα είδος καθιερωμένης θρησκείας στην ποίηση» όπως ανέφερε ο θεατρικός συγγραφέας Αρθουρ Μέρφι, μόλις τον 18ο αιώνα. Την πολιτιστική του αποθέωση την οφείλει σε μια μικρή ομάδα διανοουμένων, οι οποίοι με την ατομική και συλλογική τους δράση κατάφεραν να διαδώσουν ξανά το έργο του. Πρόκειται για τα μέλη μιας λέσχης που οργανώθηκε το 1764 από τον συγγραφέα Σάμιουελ Τζόνσον, τον ζωγράφο σερ Τζόσουα Ρέινολντς, τον πολιτικό Εντμουντ Μπερκ, τον μυθιστοριογράφο Ολιβερ Γκόλντσμιθ και μερικούς άλλους, καταλήγοντας να περιλαμβάνει τα πιο μεγάλα αστέρια του πνευματικού, καλλιτεχνικού και πολιτικού κόσμου στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα. Μέσα από τη μελέτη, την κριτική, την ερμηνεία και την αναπαραγωγή των κειμένων του Βάρδου, βοήθησαν τα μέγιστα στην ανάδυση του σαιξπηρισμού, όπως επισημαίνει o Brooke Allen στο Hudsonreview.com.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή