Το 2011 πούλησα το σπίτι της γιαγιάς και του παππού μου. Το είχαν αποκτήσει με τον ιδρώτα τους, δουλεύοντας σκληρά όσα χρόνια δεν βρίσκονταν στη φυλακή ή στην εξορία. Το ρευστοποίησα για να αντεπεξέλθω στα χρόνια της βαθιάς κρίσης, όταν κανείς σχεδόν δεν σε πλήρωνε για να γράφεις. Παρέδωσα το κλειδί κι αποχαιρέτησα οριστικά το ευήλιο εκείνο διαμέρισμα στη Νέα Σμύρνη, με το οποίο με συνέδεαν οι τρυφερότερες αναμνήσεις. Με συγκίνηση. Μα δίχως ψήγμα δισταγμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή