Ολα τα προηγούμενα χρόνια κυριάρχησε μια αντίληψη ότι τα πάντα στο Δημόσιο πρέπει να τα δούμε με όρους δημοσιονομικού κόστους. Ολες οι πλευρές του Δημοσίου αντιμετωπίστηκαν ως εν δυνάμει αφετηρίες «δημοσιονομικού εκτροχιασμού» και υπερχρέωσης της χώρας. Η κατεύθυνση που προβλήθηκε ήταν ότι παντού έπρεπε να υπάρξουν περικοπές. Βέβαια, η πανδημία έδειξε ότι με κάποιους τομείς καλό είναι να μην παίζεις. Για παράδειγμα, στον χώρο της υγείας φάνηκε παγκοσμίως ότι οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, στο προσωπικό, στον προστατευτικό εξοπλισμό, στα κρεβάτια σε ΜΕΘ μπορούν την κρίσιμη ώρα να αποβούν μοιραίες και να χαθούν ζωές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή