Ουτοπία

Από ρομαντισμό, από φανατισμό ή απλώς από βολονταρισμό, η Αριστερά πίστευε ανέκαθεν πως η θέληση είναι ικανή να μεταβάλει την πραγματικότητα. Και πως όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται, φταίει η πραγματικότητα. Το κακό είναι, για να παραφράσουμε τον Διονύση, πως στο μεταξύ η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου ιδεολογία. Ή θα προσαρμοστείς λοιπόν ή θα εξαφανιστείς. Για να μη συμβεί το δεύτερο, ο ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε χθες, διά στόματος Βούτση και Κατρούγκαλου, όχι μόνο πως πρέπει να υπάρχει φράχτης στον Εβρο, αλλά και να μεγαλώσει. Προσοχή, όμως: όχι για να λυθεί το Προσφυγικό, αλλά για να αντιμετωπιστεί ο Ερντογάν που χρησιμοποιεί το Προσφυγικό. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά το ίδιο. Απλώς ικανοποιούνται πολλαπλά ακροατήρια. Κι αν αντιδράσει η Νεολαία του κόμματος, που παλιότερα απαιτούσε να ξηλωθεί ο φράχτης της ντροπής, η απάντηση είναι έτοιμη: «Εχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται ακόμη και την ουτοπία».