Σαν χθες, πριν από έναν χρόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ (που ακόμα κυβερνούσε) υπέστη συντριπτική ήττα στις ευρωεκλογές. Στρατηγική ήττα, που εξανάγκασε τον Αλέξη Τσίπρα να προκηρύξει εκλογές τις οποίες επίσης έχασε. Η ΝΔ υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κυρίαρχος πόλος μιας γενικευμένης απογοήτευσης, ενός αισθήματος εξαπάτησης από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είχε πάρει διαφορά 10% από τον ΣΥΡΙΖΑ και ετοιμαζόταν για τον εκλογικό θρίαμβο που ακολούθησε. Το ενδιαφέρον στα αποτελέσματα βρισκόταν όμως στον χώρο του ΚΙΝΑΛ. Με ποσοστό 7,72%, υπήρχε μια δυναμική που, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να σημάνει τη δυναμική ανάκαμψη της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, ή καλύτερα ενός κόμματος του προοδευτικού Κέντρου. Η αντιπολίτευση χρειαζόταν μια γαλήνια φωνή που δεν θα ξεκινούσε από την πάση θυσία αντίκρουση μιας κυβερνητικής γραμμής αλλά από μια συστηματική στάση απέναντι στην πολιτική: στάση που θα συμπεριλάμβανε την ανάγκη ανασυγκρότησης της χώρας και την αποβολή της τοξικότητας που έφερε η δεκαετία του λαϊκισμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή