Μετά την επαναλειτουργία των χώρων εστίασης, αυτή θα είναι ίσως η τελευταία εξ αποστάσεως συνέντευξη προτού γυρίσουμε στο «Γευματίζοντας με “ΤΑ ΝΕΑ”». Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο, μπορεί να είναι και καλό. Το να βρεθείς σε εστιατόριο με τον Χρήστο Χωμενίδη είναι μεν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία που εύκολα όμως σε ξεστρατίζει από τον αρχικό σκοπό της συνέντευξης. Δεν είναι μόνο οι γνωστοί και οι φίλοι του που θα σταματήσουν να τον χαιρετήσουν αλλά και το αγαπημένο του παιχνίδι με ακούσιους ήρωες το προσωπικό και τους πελάτες του καταστήματος. «Αυτή η σερβιτόρα σού φαίνεται να έχει μόλις χωρίσει ή να τα έχει μόλις φτιάξει με κάποιον;». «Τι δουλειά να κάνει άραγε ο πατέρας του σεκιούριτι που φυλάει το απέναντι κτίριο;». «Θες να στοιχηματίσουμε τι θα παραγγείλει το ζευγάρι που κάθισε δίπλα; Από πού να κατάγονται άραγε; Εμένα αυτός μού φαίνεται κλασικός λεβέντης Μακεδόνας κι εκείνη διαόλου κάλτσα Μωραΐτισσα, ίσως και Καλαματιανή σαν τη γιαγιάκα μου!». Πρόκειται για μια διαρκή «ιδεόρροια» όπως, χαρακτηριστικά, την ονομάζει ο ίδιος. Πάντως, κάπως έτσι ξαφνικά, ένα βράδυ πριν από δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια ενός δείπνου, για τα γενέθλιά του, στο Ρέθυμνο, του ήρθε η ιδέα να γράψει για τον Μενέλαο.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ