Πρέπει να διαβεβαιώσω ότι εν μέσω της αποπροσανατολιστικής και κατατονικής ατμόσφαιρας των μηνών της καραντίνας δύσκολα μπορούσα να βυθιστώ σε νέες γραφές – ό,τι και αν σημαίνει πια ο όρος. Τη μια με έσωζε ο Φλομπέρ, την άλλη έσκυβα στον Καμί και την επικαιρική «Πανούκλα» του, διάβαζα αρχεία και ημερολόγια προγόνων, αναδίφησα σε αλληλογραφία, μέχρι και σε δικά μου βιβλία κατέφυγα (κάτι που δεν κάνω σχεδόν ποτέ) για να βρω μια καταφυγή και κάποιο αναγνωστικό ενδιαφέρον. Γλίσχρο το αποτέλεσμα, άφθονο ωστόσο το ξεσκαρτάρισμα. Και να που προς το τέλος (όπως ελπίζουμε όλοι) αυτής της περιόδου ήρθε ένα αναπάντεχο βιβλίο να με διεγείρει, να με κάνει να ξυπνάω με κάτι σαν αναγνωστική λαχτάρα, όπως τότε που έτρεχα μία φορά την εβδομάδα στο περίπτερο την εποχή την «Κλασικών Εικονογραφημένων» και του «Μικρού Ηρωα».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή