Η ζωή και οι οθόνες

Το δεύτερο, μετά την κλιματική αλλαγή, στοίχημα της ανθρωπότητας, και της δημοκρατίας, μέσα και μετά την πανδημία, έχει να κάνει με τη σχέση μας με την τεχνολογία. Τα περιοριστικά μέτρα, το κλείσιμο στα σπίτια μας, η εργασία εξ αποστάσεως, η μάχη κατά του ιού κατέστησαν πιο κρίσιμη, αλλά και πιο εμφανή για όλους μας, τη συνεισφορά της λεγόμενης «4ης βιομηχανικής επανάστασης». Μείναμε σε απευθείας μετάδοση ενήμεροι της παγκόσμιας εξέλιξης της πανδημίας, δουλέψαμε από το σπίτι, μιλήσαμε και είδαμε φίλους και συγγενείς που βρίσκονταν σε άλλες πόλεις και χώρες, διατηρήσαμε κάποια σχέση με την – εικονική έστω –  πραγματικότητα. Μήπως όμως παράλληλα γίναμε, χωρίς να το καταλάβουμε και πάντως ερήμην μας, ακόμα πιο εξαρτημένοι από μια τεχνολογία που δεν την ελέγχουμε και η οποία όχι μόνο μας ελέγχει αλλά και μας χειραγωγεί; Και μήπως συντελείται, τούτη τη στιγμή που μιλάμε, μπροστά στα μάτια μας αλλά πέραν της αντίληψής μας ένα αποφασιστικό βήμα όχι μόνο για άλλου είδους σχέση με την εργασία, την τεχνολογία, τη συμμετοχή στα κοινά, αλλά και για έναν άλλο τρόπο ζωής;