Ηδονοβλεπτικός πουριτανισμός

Κάτι μου λέει ότι εάν ζούσε σήμερα ο Ζαν-Μαρκ Ράιζερ (1941-1983), ο εικονοκλάστης γάλλος σκιτσογράφος, θα ήταν ο προσφιλής στόχος κάθε οπαδού της πολιτικής ορθότητας. Οχι πως πέρασε ιδιαίτερα καλά στην εποχή του (απεναντίας, χτυπήθηκε τόσο από τη Δεξιά όσο και από την Αριστερά), αλλά τότε τα ήθη ήταν ακόμη πιο ελευθέρια και η ανοχή απέναντι στο βέβηλο χιούμορ μεγαλύτερη. Το επώδυνο τέλος στον σύντομο βίο του – πέθανε μόλις 42 χρονών από καρκίνο των οστών – έδωσε κρυφή ικανοποίηση στους ηθικολόγους όλων των τάξεων και όλων των παρατάξεων. Βλέπετε, ο Ράιζερ δεν άφησε τίποτε όρθιο – με μια ιδιαίτερη ικανότητα να ξετρυπώνει την υποκρισία από όπου και αν αυτή εμφωλεύει. Σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου σκίτσα του, μια εμφανώς κακοποιημένη νέα κι όμορφη γυναίκα καταφεύγει σ’ ένα αστυνομικό τμήμα και περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τον βιασμό της· την ίδια ώρα ο αστυνομικός υπηρεσίας με το ένα χέρι καταγράφει την κατάθεσή της και με το άλλο αυνανίζεται, ρωτώντας την ξαναμμένος συνέχεια: «Και μετά, και μετά;».