Η μείωση των φόρων στην ενέργεια

Η Ελλάδα, έπειτα από μια περίοδο ταχείας αλλά κρατικά κατευθυνόμενης εκβιομηχάνισης την περίοδο 1950-1960, έπαψε να είναι η «Ψωροκώσταινα» της Ευρώπης και εντάχθηκε στην ομάδα των ανεπτυγμένων κρατών. Η δυναμική που έδωσε η εκβιομηχάνιση στη χώρα τη στήριξε για δεκαετίες, ακόμα και αφότου της γύρισε την πλάτη. Ομως, καθώς η λεπτή ισορροπία κρατικών κινήτρων και αντικινήτρων έδινε τη θέση της σε έναν μονόλογο αντικινήτρων σε όλα τα επίπεδα, χωροταξία, αδειοδότηση, αγορές δικτύων, φόροι, εργασιακά και όροι χρηματοδότησης, μεταξύ άλλων, ο παραγωγικός ιστός, το θεμέλιο της ευημερίας, που είχε αρχίσει μόλις να ανθίζει σιγά σιγά αραίωνε. Η Ελλάδα που πριν από λίγο ακόμα ανέπτυσσε βιομηχανία με πλούσια παραγωγικά οικοσυστήματα πλέον έφθινε και η «θεία από το Σικάγο» αναζητούσε ως γαμπρό πρόωρο συνταξιούχο του Δημοσίου. Οι εξαγωγές έγιναν εισαγωγές και η οικονομία έτεινε προς μια μονοκαλλιέργεια υπηρεσιών που όμως προσφέρει ελάχιστες επιλογές στους νέους που ενδιαφέρονται να γίνουν μηχανικοί, χημικοί, ηλεκτρολόγοι ή βιολόγοι. Εκτοτε, αυτοί μεταναστεύουν μαζικά στην εσπερία. Αυτό αποτελεί μια μόνο πτυχή του γεγονότος ότι από τη στιγμή που σταμάτησε και αναστράφηκε η πορεία εκβιομηχάνισης, ανακόπηκε συνολικά η πρόοδος της χώρας και της κοινωνίας, αν εξαιρέσει κανείς περιόδους πρόσκαιρης ευφορίας και δημιουργίας χρέους.