«Οι πρόγονοί μου είναι λευκοί και μαύροι»

Τον Φεβρουάριο του 1965 ο πόλεμος για τις φυλετικές διακρίσεις των ΗΠΑ έφτανε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ της Αγγλίας. Εκεί είχε στηθεί, σαν προσομοίωση δικανικής διαμάχης, η τηλεοπτική σύγκρουση του μαύρου συγγραφέα Τζέιμς Μπόλντουιν και του θιασώτη του συντηρητισμού Γουίλιαμ Φ. Μπάκλεϊ Τζούνιορ. Οι δυο τους θα λειτουργούσαν ως σύμβολα αντικρουόμενων ιδεολογιών. Από τη μια, ο γεννημένος στο Χάρλεμ μυθιστοριογράφος του «Φώναξέ το στα βουνά», «Το δωμάτιο του Τζιοβάνι», αλλά και του «Notes of a native son». Ενθερμος μαχητής στο κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο Μπόλντουιν διατηρούσε μια μόνιμη δυσπιστία εάν η διεκδίκηση στις ΗΠΑ είχε φτάσει όντως σε νίκες και θριάμβους. «Βρισκόταν πάντα μπροστά για να μας θυμίζει ότι η πραγματική απελευθέρωση θα έρθει μόνο όταν λογαριαστούμε με την ιστορία μας και αναλάβουμε την ευθύνη απέναντί της» σημειώνει ο Nichοlas Buccola στο «The fire is upon us» (Princeton University Press, 2019), μια πλήρης καταγραφή της μονομαχίας. Από την άλλη, ο ορθολογιστής συντηρητικός Μπάκλεϊ, που αρνούνταν την άρση των διακρίσεων στις Νότιες Πολιτείες, εξαιτίας της κυρίαρχης λευκής κουλτούρας και ενός τρόπου ζωής. «Το γεγονός ότι το δέρμα σας είναι μαύρο» είπε κάποια στιγμή προς τον συνομιλητή του «είναι εντελώς άσχετο με τα επιχειρήματα που επικαλείστε».