Το φετίχ το οποίο με φλερτάρει και το φλερτάρω πάνω από μια εικοσιπενταετία τώρα είναι η διδασκαλία, τα βήματα της μουσικής ανέλιξης ενός νέου μαθητευόμενου μπουζουκίστα. Αυτά που κανείς δεν μπορεί να νιώσει αν δεν έχει βιώσει 56 χρόνια όπως εγώ τη διδασκαλία. Το να λέγεσαι δάσκαλος μετά από μια πολύχρονη ενασχόληση με τη μουσική είναι ένας ζωτικός τίτλος τιμής. Στο ψηφιδωτό της έρευνας και της γνώσης, ο δάσκαλος είναι ο σπορέας και ο φυτουργός που μορφοποιεί σώμα, ψυχή, μυαλό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή