Είμαστε σε ένα μεταίχμιο. Η πανδημία και η οικονομική κρίση γκρεμίζουν προηγούμενες βεβαιότητες, υποχρεώνουν τις κυβερνήσεις να πάρουν μέτρα που δεν θα μπορούσαν κάποτε να φανταστούν και οι άνθρωποι διαπιστώνουν τα πραγματικά όρια διαφόρων οικονομικών δογμάτων που προβλήθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες ως αυταπόδεικτες αλήθειες. Το ερώτημα είναι εάν μέσα από όλη αυτή την αντιφατική περίοδο θα μπορέσει να αναδειχθεί μια πολιτική που να μπορεί να εκπροσωπήσει τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας και να της δώσει την ελπίδα ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα. Και αυτό είναι το ερώτημα για το τι σημαίνει προοδευτική πολιτική σήμερα, μια φράση που την ακούμε πάρα πολλές φορές αλλά πολύ περισσότερο ως πολιτική αισθητική («ιστορικότητα») παρά ως πραγματική στρατηγική και απτό πρόγραμμα. Αλλωστε, τα τελευταία χρόνια είδαμε αρκετές φορές κόμματα που υποτίθεται ότι είναι προοδευτικά να εφαρμόζουν τις ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές με τα συντηρητικά κόμματα. Στην Ελλάδα φτάσαμε μέχρι του σημείου το πιο αποτελεσματικό κόμμα στην εφαρμογή των μνημονίων να είναι τελικά ένα κόμμα προερχόμενο από τον ιστορικό κορμό της Αριστεράς. Γι’ αυτόν τον λόγο και χρειάζεται να πάμε από την ταυτότητα στην ουσία. Και η συζήτηση επείγει, γιατί διαφορετικά κινδυνεύουμε να έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στον αποτυχημένο νεοφιλελευθερισμό και στην επικίνδυνη Ακροδεξιά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή