Κατά καιρούς περνάμε στην Ελλάδα περιόδους άκριτου θαυμασμού όσον αφορά στην αποτελεσματικότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής (και αντίστοιχα την αναποτελεσματικότητα της ημετέρας). Μια τέτοια περίοδος ήταν γύρω στο 2010, όταν μεταφράστηκε στα ελληνικά το πολύ ενδιαφέρον, αλλά και δυσνόητο και «φλύαρο» πόνημα, του Αχμέτ Νταβούτογλου. Οι απόψεις του δέχθηκαν αργότερα έντονη κριτική μέσα στην ίδια την Τουρκία. Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται στα καθ’ ημάς μια αναβίωση αυτής της μεμψίμοιρης προσέγγισης. Η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική. Αν και στο διάστημα που κυβερνά τη χώρα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχουν επιτευχθεί ορισμένοι στόχοι εξωτερικής πολιτικής και έχουν αναμφισβήτητα αυξηθεί ο περιφερειακός ρόλος και το διεθνές βάρος της χώρας του, καθώς και τα οικονομικά και στρατιωτικά μεγέθη, οι αποτυχίες ή οι πύρρειες νίκες δεν είναι λίγες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή