Είναι αλήθεια πως η σοσιαλδημοκρατία το προηγούμενο διάστημα στον δημόσιο διάλογο είχε φανεί ότι είχε πάρει την «κάτω βόλτα». Με μεγάλη ευκολία οι οπαδοί του (νεο)φιλελευθερισμού αλλά και οι κήρυκες της λεγομένης Ριζοσπαστικής Αριστεράς αντιμετώπιζαν με υπεροψία τη σοσιαλδημοκρατική θέση. Οι πρώτοι, χλεύαζαν για κρατισμό την Κεντροαριστερά και οι δεύτεροι, απαξίωναν τη βασική αντίληψη των συμβιβασμών. Ερχεται όμως η ίδια η ζωή και αλλάζει πολλά από τα δεδομένα στη δημόσια αντιπαράθεση. Η περιπέτεια με τον COVID-19 ανέδειξε τη σημασία των δημόσιων συστημάτων υγείας και του κοινωνικού κράτους. Οι θιασώτες της συρρίκνωσης των κρατικών πολιτικών υγείας κρύφτηκαν στα λαγούμια τους και πολλοί από αυτούς έτρεξαν για προφύλαξη στα δημόσια νοσοκομεία. Οι αεροπορικές εταιρείες που γεννιούνται πολυεθνικές ή προέρχονται από πολυδιαφημισμένους «έξυπνους» ιδιοκτήτες θέλουν τώρα πια να συνεχίσουν με τη συμπόρευση και τη στήριξη τού μέχρι σήμερα «ανίκανου» και «ηλίθιου» εθνικού κράτους. Και στις ΗΠΑ που μέχρι πρόσφατα οι οπαδοί της Ριζοσπαστικής Αριστεράς απαξίωναν τις διαφορές των Ρεπουμπλικανών  με το Δημοκρατικό Κόμμα τώρα ανακαλύπτουν τις διαφορές του συντηρητικού λαϊκιστή Τραμπ με τον προοδευτικό μεταρρυθμιστή Ομπάμα. Η πανδημία άλλαξε πολλούς από τους κανόνες του παιχνιδιού. Στο επίκεντρο μπήκαν οι προτεραιότητες για ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, για τα θύματα της κρίσης στη ζώνη του κοινωνικού αποκλεισμού, για τη χρησιμότητα των κεϊνσιανών πολιτικών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή