Οι εκρήξεις της νέας εποχής

Δεν είναι τυχαίο που τα βλέμματα είναι στραμμένα στις ΗΠΑ. Η έκρηξη οργής που ακολούθησε τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ δεν αντανακλά μόνο τον τρόπο που αναπαράγεται ο ρατσισμός στις ΗΠΑ, ούτε καν μόνο το πώς στις ΗΠΑ ο ρατσισμός συναντιέται με μια κοινωνική ανισότητα που αποτυπώνεται ακόμη και στην πιθανότητα θανάτου από την πανδημία. Κυρίως είναι η αίσθηση ότι βλέπουμε μία από τις πρώτες μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις της νέας εποχής. Ο συνδυασμός ανάμεσα σε μια βαθιά οικονομική κρίση, που ήδη εκτινάσσει την ανεργία, και μια υγειονομική κρίση που αποκαλύπτει το σκοτεινό πρόσωπο της προηγούμενης οικονομικής ανάπτυξης, σωρεύουν εκρηκτικά υλικά στις περισσότερες αναπτυγμένες κοινωνίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις το ζήτημα δεν είναι το εάν, αλλά το πότε θα ξεσπάσουν μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις. Η εικόνα πειθαρχημένης συμμόρφωσης που συνδέεται με την πανδημία, εύκολα μπορεί να παραχωρήσει τη θέση της στην οργή, ιδίως όταν εξαντληθεί η όποια καθησυχαστική επίδραση είχαν τα διάφορα άμεσα μέτρα που ανακοινώθηκαν. Και σε αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται παρά η θρυαλλίδα. Παρότι τα πολιτικά συστήματα επέδειξαν και επιδεικνύουν εντυπωσιακή συχνά εθελοτυφλία, είναι προφανές ότι η συστηματική υπαγωγή μεγάλων τμημάτων των κοινωνιών σε συνθήκη μεγάλης επισφάλειας, έντονης αποστέρησης, ακύρωσης προοπτικών και επιλεκτικής καταστολής, διαμορφώνει το έδαφος για μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις.