Υπάρχουν πολλά ζητήματα πολιτισμού και διαγωγής του πολίτη που δεν μπορεί να λύσει κανένα νομοσχέδιο: ο νόμος μπορεί μόνο να περιορίσει τις παρεκτροπές της ανθρώπινης φύσης η οποία σε πολλές περιπτώσεις παραμένει ευτελής. Εδώ, χωρίς να έχω μεγάλες προσδοκίες, εκθέτω συνοπτικά κάποιες προτάσεις για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση: ο ορίζοντάς μας, το επαναλαμβάνω, πρέπει να είναι η μείωση των ανισοτήτων· όχι ο εκμηδενισμός τους αλλά η εξασφάλιση ίσων ευκαιριών για όλους. Η εμπειρία της παιδείας από το 1974 είναι το αντιπαράδειγμα· σχεδόν όλα όσα συνέβησαν ήταν λανθασμένα. Και ο εφιάλτης είναι όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στις ΗΠΑ, εν πολλοίς ως συνέπειες της πλημμελούς και άνισης αμερικανικής εκπαίδευσης. Στα προηγούμενα αρθρίδια αναφέρθηκα στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και στις μεθόδους διδασκαλίας που παραμένουν αναχρονιστικές και αναποτελεσματικές. Να μερικά ακόμα προβλήματα που χρονίζουν και που κακοφορμίζουν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή