Το φετινό σποτ του ΕΟΤ δεν είχε ασβεστωμένα σοκάκια της Ανάφης και της Αμοργού. Ούτε ζευγάρια που κυνηγιούνται σε παραλία ή, έστω, ζωγραφίζουν μια καρδιά πάνω στην άμμο την ξανθή. Δεν έχει χορούς πανηγυριώτικους και κυκλωτικούς που να υπενθυμίζουν ότι στην Ελλάδα – τη χώρα που, σημειωτέον, έχει την παγκόσμια, ιστορική πατέντα του εμφυλίου πολέμου – «γινόμαστε όλοι ένα». Δεν έχει τσούγκρισμα ποτηριών στο «φίλημα» του ηλιοβασιλέματος. Ούτε χταποδοπλόκαμα κρεμασμένα σε μπουγαδόσχοινα, ούτε καν λιόδεντρα. Καμιά γιαγιά δεν «φιλεύει» σπανακόπιτα, κανένας παππούς δεν κερνάει ρακή. Δεν υπάρχει ο παραμικρός υπαινιγμός περί σύγχρονων Ζορμπάδων. Και όμως, «παρήγαγε», τελικά, τόση γραφικότητα που τύφλα να ‘χουν τα εξώφυλλα των δίσκων του George Misikos από τη δεκαετία του 1970 (όπου George Misikos, λόκαλ τραγουδιστής εκείνης της εποχής, στη Ρόδο, με μεγάλη επιτυχία στις σκανδιναβές τουρίστριες).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή