Ξεχάσαμε την πανδημία

Βράδυ Σαββάτου κάπου στο Γκάζι. Η χαλαρή κίνηση στην Ιερά Οδό με κάνει να σκέφτομαι πως πολλοί εκμεταλλεύτηκαν την αργία της Δευτέρας για μια απόδραση από την κλεισούρα των προηγούμενων τριών μηνών. Εξάλλου, ήταν το πρώτο «ελεύθερο» τριήμερο στην εποχή του κορωνοϊού. Παρκάρω κάπου στην Κωνσταντινουπόλεως. Εκεί ο κόσμος είναι ακόμα λιγότερος. Με τα πόδια φτάνω έξω από ένα κλειστό μπαρ που θα έκανε την επίσημη πρώτη του μετά το lockdown. Στην είσοδο μόνο εγώ και τρεις-τέσσερις φίλοι. Μόλις, όμως, η πόρτα ανοίγει τα μάτια μας γουρλώνουν. Οχι από το σκοτάδι ή τον καπνό. Από την κοσμοπλημμύρα. Με κόπο – και αφού περιφερόμαστε για λίγα λεπτά – βρίσκουμε ένα ελεύθερο πόστο δίπλα στο μπαρ. Βολευόμαστε και μετά από έναν ακόμα σύντομο αγώνα καταφέρνουμε να παραγγείλουμε. Τα ποτά έρχονται σχετικά γρήγορα, ενώ σιγά-σιγά εγκλιματιζόμαστε. Νομίζω ότι στο πρώτο τέταρτο είχαμε ήδη ξεχάσει την πανδημία και τις αποστάσεις. Η διάχυτη ευφορία μάς είχε παρασύρει… Κακώς; Πιθανότατα! Ωστόσο συνέβη. Και μάλλον δεν ήμασταν οι μόνοι.