Αξιωματική αντιπολίτευση με τικ

Της Πεντηκοστής. Την μέρα που μετράει για τρεις, τότε που οι Απόστολοι έβγαλαν ο καθένας από μια φλογίτσα στο κεφάλι κι αμέσως – αγράμματοι άνθρωποι – άρχισαν να λαλούν τις γλώσσες όλου του κόσμου, την ίδια εκείνη ημέρα μια βουλευτίνα της Αριστεράς διάλεξε να κάνει κι αυτή το θαύμα της. Δεν είναι τόσο που σηκώθηκε στα νύχια και βάλθηκε να φυσάει τις φλογίτσες για να σβήσουν πάνω απ’ τα κεφάλια φτωχών ψαράδων. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να συμπεριληφθεί στην αντικληρικαλιστική ρητορική του Σύριζα κι από ‘δω παν’ κι οι άλλοι. Η συγκεκριμένη συσκότιση, όμως, δεν είχε τέτοια πρόθεση. Μόνον μπλε κόλλες στα τζάμια και σακιά με άμμο στα παράθυρα δεν μας πρότεινε προκειμένου να παραμείνουμε αόρατοι για να μη μας πιάνουν τα αεροπλάνα και τα ραντάρ του εχθρού. Ο οποίος εχθρός, είναι σε κάθε περίπτωση ο αμερικανισμός, άσχετο τώρα που ακόμη κι οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν πια να εξαμερικανιστούν. Τι να της πεις και σε ποια γλώσσα;