Η πολιτική για τη διατήρηση της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της περιόδου από τον 19ο έως τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα έχει ατονήσει, με αποτέλεσμα να καταρρέει κυριολεκτικά και μεταφορικά, μαζί με τα αριστουργηματικά αυτά κτίρια. Παρότι το Σύνταγμα της Ελλάδος, στο άρθρο 24, προβλέπει ότι «η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός», αλλά και τις Διεθνείς Συμβάσεις, όπως η Σύμβαση της Γρανάδας, που δεσμεύει τα συμβαλλόμενα κράτη να «υιοθετήσουν πολιτική ολοκληρωμένης προστασίας της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή