Χρειαζόμαστε ένα νέου τύπου σχολείο

Για πολλοστή φορά στη χώρα μας ανακοινώνονται, με τυμπανοκρουσίες, οι μεταρρυθμίσεις μιας κυβέρνησης που αφορούν το εκπαιδευτικό σύστημα. Μετά από δέκα χρόνια βαθιάς κρίσης, όχι μόνο οικονομικής, θεωρείς πως οι πρακτικές του παρελθόντος έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Γνωρίζοντας, επίσης, πως η τωρινή κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα, ως αντιπολίτευση, καταψήφιζε τα νομοσχέδια  της προηγούμενης κυβέρνησης, περιμένεις  πως προφανώς έχει να παρουσιάσει ριζικές αλλαγές που πιθανό να δίνουν κάποιες λύσεις σε βασικά προβλήματα. Ομως διαπιστώνεις πως όλες οι προηγούμενες σκέψεις είναι απλά ρομαντικές. Το σύνολο σχεδόν των ρυθμίσεων του νομοσχεδίου αφορά συντηρητικές αλλαγές, μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας  και παρεμβάσεις, αλλαγές και τροποποιήσεις σε υπάρχοντες νόμους χωρίς καμιά ουσία που πιθανόν να απαντάνε και σε απλά συντεχνιακά ή άλλα συμφέροντα ή να αποτελούν ιδεοληπτικές εμμονές της πολιτικής ηγεσίας.