Από το παράθυρο του αυτοκινήτου το ίδιο γνώριμο κοντράστ. Λες και υπάρχουν γρίλιες που ανοιγοκλείνουν μόνες τους. Μια για να μπει το φως του ήλιου. Και ακόμη μια για να σκοτεινιάσει απότομα, βαθιά, όπως τα νερά του ποταμού Γκαρόν. Εναλλαγή ενοχλητική για τον οδηγό. Οχι όμως και για τον πιτσιρικά που βυθισμένος στο πίσω κάθισμα νιώθει την καρδιά του να χτυπά ολοένα και πιο δυνατά όσο η απόσταση από την Μπλανκφόρ ως τη Βαρκελώνη μειώνεται. Για τον μικρό που δεν βλέπει την ώρα να πιάσει τον πατέρα του Κάρλος από το χέρι και να χαθεί μαζί του στο ποδοσφαιρικό λούνα παρκ του Καμπ Νου ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους. Εκείνη η Μπαρτσελόνα, αρχές των 90s, ήταν από μόνη της ένας λόγος να αγαπήσεις το παιχνίδι παράφορα. Μια υπέροχη δημιουργία με την υπογραφή του Γιόχαν Κρόιφ. Πού να ήξεραν όμως ο Ρομάριο, ο Ρόναλντ Κούμαν, ο Κρίστο Στόιτσκοφ και ο Πεπ Γκουαρντιόλα πως τουλάχιστον μία φορά τον μήνα ταξίδευε για χάρη τους από τη Γαλλία ένας πιτσιρικάς που δεν έβαλε απλά στόχο της ζωής του να τους μοιάσει, αλλά τελικά το εννοούσε. Κάποιος που το παγκόσμιο football έμελλε να αναγνωρίσει με το όνομα Ματιέ Βαλμπουενά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή