Με πετυχαίνει στο καφενείο στου Γκύζη όπου πηγαίνω ενίοτε και γράφω. Με ζυγώνει περιχαρής. Κι εγώ χαίρομαι που τον βλέπω. Τον είχα διμοιρίτη στον Παλάσκα, ήταν από τους υπαξιωματικούς (τα πιλάφια, όπως τους λέγαμε) ο πιο ξηγημένος. Διατηρήσαμε επαφή, αποστρατεύτηκε το 2005 και άνοιξε συνεταιρικά βενζινάδικο, κοντεύει πια τα εβδομήντα, έχει παραπαχύνει, έχει αποκτήσει την κοιλιά του Αϊ-Βασίλη, παραμένει ωστόσο κοτσονάτος κι έξω καρδιά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή