Μου το λένε διαρκώς από το περασμένο Σαββατοκύριακο που ξαναείχαμε ματς ποδοσφαίρου στην Ελλάδα: το θέαμα, μου λένε, δεν ήταν και τόσο καλό, οι ομάδες έμοιαζαν να φοβούνται, οι παίκτες δεν είχαν ρυθμό, τα παιχνίδια δεν θύμιζαν άλλα ανάλογα προηγούμενα. Ολα αυτά ίσως είναι υπερβολικά, ίσως είναι και αλήθεια. Αλλά τι περίμεναν όσοι απόρησαν με το θέαμα, ότι θα συμβεί; Πως θα γυρίσουν οι ομάδες μετά από ενενήντα μέρες διακοπής και θα τρέχουν ασταμάτητα; ‘Η ότι οι παίκτες θα εμφανιστούν σε φουλ φόρμα μετά από αυτή την πρωτόγνωρη, ακόμα και σε επίπεδο προπονήσεων, κατάσταση; Η δική μου εντύπωση είναι ότι όλα ήταν καλύτερα από αυτό που λογικά θα έπρεπε να περιμένουμε: είδαμε παιχνίδια που κέρδισε όποιος είχε καλύτερη στρατηγική (όπως ο Ολυμπιακός στην Τούμπα), ματς στα οποία οι ομάδες μοιράστηκαν εντυπώσεις και βαθμούς (όπως συνέβη στο ντέρμπι ΠΑΟ – ΑΕΚ 1-1), ακόμα και νίκες με ανατροπή (όπως αυτή του Αρη με τον ΟΦΗ και του Αστέρα κόντρα στην ΑΕΛ). Πιο πολύ και από ό,τι έγινε στα παιχνίδια, στα σχόλια για την πρώτη αγωνιστική μου φάνηκε ότι άκουσα ξανά την τόσο αγαπημένη στον έλληνα ποδοσφαιρόφιλο γκρίνια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή