Ίσως δεν έχω ολοκληρωμένη εικόνα για τη συζήτηση περί της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, αλλά μου φαίνεται ότι έχει περιοριστεί σε ζητήματα που αφορούν τους καθηγητές, όχι τους μαθητές. Για παράδειγμα, γίνεται πολύς λόγος για την αξιολόγηση των καθηγητών, στην οποία αντιστέκονται οι συνδικαλιστές, και για την παρακολούθηση του μαθήματος από απόσταση στην οποία επίσης αντιστέκονται, κάνοντας την οκνηρή αναφορά στον Μεγάλο Αδελφό. Η ημιμάθεια και η κοινοτοπία της σκέψης, αν και αφορά εν πολλοίς ολόκληρη την κοινωνία, είναι πιο ανησυχητική στον χώρο της παιδείας. Στο μεταξύ, στελέχη της αριστεράς αποδεικνύουν ξανά και ξανά ότι αν κάτι άλλαξε στην ελληνική αριστερά από την αρχή του 20ού αιώνα είναι η οπτική της για την παιδεία: κάποτε οι αριστεροί ενθάρρυναν τη μάθηση και την ευπρέπεια· σήμερα ενθαρρύνουν την αμάθεια και την παραβατικότητα· εξυμνούν τον σκράπα. Με την παλιά, επικολυρική και πομπώδη γλώσσα που μόνο οι ίδιοι καταλαβαίνουν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή