Πρέπει, ξεκινώντας, να μιλήσω για τον ιδιοφυή Αλέξη Σολομό (1918-2012), να σημειώσω πως στον τόπο μας είχαμε σκηνοθέτες γενικά λογίους, χωρίς, συγχρόνως, να παραβλέπουμε τους μαστόρους, αλλά μερικοί απ’ αυτούς υπήρξαν συγγραφείς θεωρητικών και κριτικών μελετών που ανήκουν δικαιωματικά (και, συχνά, σε περίοπτη θέση) στη χορεία των πνευματικών ταγών. Αναφέρομαι, βέβαια, στον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο, στον Φώτο Πολίτη, στον Πέλο Κατσέλη, στον Σωκράτη Καραντινό, στον Σπύρο Ευαγγελάτο, στον Γιώργο Μιχαηλίδη, στον Γιώργο Σεβαστίκογλου, στον Νίκο Χουρμουζιάδη. Ολοι αυτοί, και άλλοι, φυσικά, με μικρότερη σε ποσότητα συγγραφική παρουσία, είναι, παράλληλα με τη σκηνοθεσία, μελετητές ή λογοτεχνικοί δημιουργοί που εντάσσονται στη σημαντική πνευματική μας ιστορία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή