Στον δημόσιο διάλογο που ακολούθησε τη συμφωνία οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (AOZ) μεταξύ της Ελλάδας και Ιταλίας – της πρώτης συμφωνίας που υπογράφει η Ελλάδα με γειτονική της χώρα – αναδείχτηκαν μια σειρά από θετικά στοιχεία. Πρώτο από αυτά το γεγονός ότι δύο σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη πέτυχαν, ακολουθώντας το μονοπάτι του διεθνούς δικαίου, εγκαταλείποντας μαξιμαλισμούς του παρελθόντος και σεβόμενα το περιβάλλον και τους διαθέσιμους πόρους της θάλασσας που μοιράζονται, να διασφαλίσουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα συνάπτοντας ύστερα από τέσσερις δεκαετίες μια αμοιβαίως επωφελή συμφωνία, την οποία ενίσχυσαν με ευρωπαϊκή σφραγίδα. Στα θετικά, ειδικά για την Ελλάδα, το γεγονός της χάραξης της ΑΟΖ επί τη βάσει της «μέσης γραμμής», που συνιστά βασική θέση της χώρας μας, καθώς και η ενίσχυση της πάγιας και σύμφωνης με τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου θέσης της για το δικαίωμα των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες (θέση που αμφισβητεί εμπράκτως η Τουρκία μέσω της παράνομης οριοθέτησης ΑΟΖ με την κυβέρνηση της Λιβύης).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή