Η κοιλάδα του αμόλυντου έθνους

Ηταν πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ο πρόεδρος που θα κρατούσε τη Βίβλο ανά χείρας σαν σκιάχτρο απέναντι στους «αντιπάλους», αποδεχόταν το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών: «Οι επιθέσεις στους αστυνομικούς μας και η τρομοκρατία στις πόλεις μας απειλούν τον ίδιο τον τρόπο ζωής μας. Οποιος πολιτικός δεν μπορεί να συναισθανθεί αυτόν τον κίνδυνο δεν είναι κατάλληλος για ηγέτης στην πατρίδα μας. Οι Αμερικανοί που μας παρακολουθούν απόψε έχουν δει τις πρόσφατες εικόνες βίας στους δρόμους και χάους στις κοινότητές μας (σ.σ.: αναφερόταν στις διαδηλώσεις για τους θανάτους των Αφροαμερικανών Alton Sterling και Philando Castile, σε Λουιζιάνα και Μινεσότα). Πολλοί έχουν βιώσει προσωπικά τη βία. Κάποιοι υπήρξαν θύματά της…». Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε εντοπίσει από καιρό το κοίτασμα που έπρεπε να επεξεργαστεί για να φτάσει ευκολότερα στην προεδρία: τους παραιτημένους λευκούς της μεσαίας τάξης, οι οποίοι πίστευαν σε μια θυματοποιημένη Αμερική, στόχο εσωτερικών και εξωτερικών αντιπάλων. Η «πόλη πάνω στον λόφο» δεχόταν επίθεση – ακόμη και από τους διαδηλωτές κατά των φυλετικών διακρίσεων. Οι υπερασπιστές της έπρεπε να αντεπιτεθούν εκλέγοντας τον συνεχιστή μιας ρητορικής που θα έκανε την Αμερική Μεγάλη Ξανά.