Οταν το «νόμιμο και ηθικό» δοκιμάζει κόμματα και πολιτικούς

Σεπτέμβριος 2008, η χώρα βρίσκεται εντός ενός σχεδόν λαμπρού μέλλοντος και κανείς δεν φαντάζεται πώς θα είναι τελικά το μέλλον της έναν χρόνο αργότερα. Κακώς. Γιατί τα δείγματα είχαν δοθεί, σε πανελλαδική μάλιστα μετάδοση, όταν η κεντρική παρουσιάστρια της ΝΕΤ είχε απέναντί της τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας Γιώργο Βουλγαράκη – του οποίου το όνομα φιγουράριζε σε ένα ακόμη σκάνδαλο της νεοκαραμανλικής περιόδου. «Ναι, μπορεί η συμπεριφορά σας να είναι νόμιμη. Ηθική όμως είναι;» τον ρωτούσε. Κι εκείνος απαντούσε με τον απαραίτητο στόμφο: «Τι είναι αυτά που λέτε; Ισχυρίζεστε ότι το νόμιμο είναι ή μπορεί να είναι ανήθικο; Τότε πρέπει να αλλάξουμε όλη τη νομοθεσία μας, να την κάνουμε ηθική». Το κλισέ «το νόμιμο είναι και ηθικό» μπήκε τότε στην ελληνική πολιτική ζωή χάρη σε κάποιον που εκείνη ξέβρασε μετά. Παρ’ όλα αυτά, ως νοοτροπία συνεχίζει να διαμορφώνει τις δημόσιες δικαιολογίες των επαγγελματιών πολιτικών κάθε φορά που βρίσκονται στη δύσκολη θέση να οφείλουν εξηγήσεις στο κοινό για μια νομότυπη μεν, προκλητική δε συμπεριφορά τους.