Το ζήτημα που έχει γεννηθεί με την επιχειρηματική δραστηριοποίηση σε ακίνητα έλληνα ευρωβουλευτή δεν θέλω να το κρίνω ad hominem. Οχι μόνο γιατί υπήρξαμε συνάδελφοι και γνωρίζω τις ικανότητες του συγκεκριμένου προσώπου. Αλλά και γιατί, σε πολιτικό πάντα επίπεδο, η αντιπαράθεσή μου δεν θα είχε ως αιχμή τα αμέτρητα τουίτ και τα πολλά ακίνητα, αλλά την εκ μέρους του εγκατάλειψη, ενώ υπήρξε πρωτεργάτης, του «ευρωκομμουνιστικού» εγχειρήματος των συναδέλφων του που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ (ασχέτως αν οι περισσότεροι ξαναγύρισαν, και με διόλου ένδοξο τρόπο) και την ενσωμάτωσή του, εξαρχής αλλά με διαρκώς αυξανόμενο ζήλο, σε ένα «σύστημα» με το οποίο σφόδρα διαισθάνομαι ότι η συγγένειά του ήταν περισσότερο τακτικιστική/ωφελιμιστική παρά ιδεολογική/πολιτική.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή