Υπάρχουν πολλές διαπιστωμένες παθολογίες του δημόσιου τομέα. Το ζήτημα είναι η αναζήτηση των μεθόδων θεραπείας τους και η εφαρμογή τους. Στη διάρκεια των Μνημονίων, που προήλθαν ακριβώς από τη χρεωκοπία ενός σπάταλου Δημοσίου που ξόδευε ασυλλόγιστα με στόχο την εξαγορά ψήφων, προωθήθηκαν διάφορες θεραπείες. Ελάχιστες όμως εφαρμόσθηκαν. Με αποτέλεσμα να κατηγορούνται για την αποτυχία οι θεραπείες κι όχι οι αρμόδιοι που δεν τις εφήρμοσαν. Σαν να καταγγέλλεται ο γιατρός για την αδυναμία θεραπείας κι όχι ο ασθενής που δεν ακολούθησε τις οδηγίες του και δεν πήρε τα φάρμακα που του έδωσε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή