Στα χνάρια των θησαυρών του Ελαιώνα

Ηταν το 1881 όταν ο περίφημος αθηναιογράφος Δημήτριος Καμπούρογλου επισκεπτόταν ένα σχεδόν ξεχασμένο εκκλησάκι στον λόφο του Προφήτη Ηλία, βόρεια της Ιεράς Οδού. «Ανεβαίνοντας εκεί πάνω», έγραφε αργότερα στο περιοδικό «Εστία», «το πρώτο που είδα ήταν μια πλάκα τάφου με χρονολογία 1876, ακουμπισμένη εις τον τοίχον». Ρώτησε λοιπόν με απορία τον μοναδικό κάτοικο του λόφου, έναν «λαϊκό ερημίτη, από γενετής του ακτένιστον», από ποιον ρημαγμένο τάφο προέρχεται η πλάκα. Κι εκείνος απάντησε: «Δική μου!» – «Πώς δική σου; Αύτη λέει πως ο μακαρίτης πέθανε στα 1876 και συ είσαι, υποθέτω, ζωντανός» του είπε ο Καμπούρογλου. «Ναι, μα αντίς για μένα πέθανε η μάνα μου». «Ηρθατε κι οι δυο στα χέρια με το Χάρο και παλέψατε μέση με μέση;». «Οχι, μα ο Προφήτης Ηλίας μου είχε πη στον ύπνο μου: “Θανάση! Θάρθω την Κυριακή να σε πάρω κι ετοίμασε το λάκκο σου”. Κι επειδή η τέχνη μου ήτον μαρμαράς, εσκάλισα και την πλάκα. To Σαββατόβραδο όμως μου φώναξε πάλιν: “Θανάση! Δεν θα πάρω εσένα, θα πάρω τη μάνα σου”. Ξυπνάω τότες τη γριά μου και της φωνάζω: “Μάνα! Θα πεθάνης”. Και πέθανε». «Δηλαδή την πέθανες» συμπλήρωνε χαριτολογώντας ο Καμπούρογλου… Η ιστορία αυτή είναι ένα από τα κρυμμένα μυστικά του Ελαιώνα, της εγκαταλελειμμένης βιομηχανικής ζώνης της Αθήνας που ενάμιση αιώνα μετά εξακολουθεί να κρύβει στα σπλάχνα της «θησαυρούς»: Από τα δεκάδες άγνωστα εκκλησάκια, ορισμένα ηλικίας έως και 800 ετών, μέχρι την είσοδο στο ρέμα του προφήτη Δανιήλ, από όπου το 1944 εισήλθαν οι ομάδες του ΕΛΑΣ και προχωρώντας μέσω υπόγειων τούνελ έφτασαν κάτω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία ζώνοντάς το με εκρηκτικά. Πολλά από αυτά τα μυστικά θα αποκαλυφθούν σε λίγες ημέρες σε όσους συμμετάσχουν σε μια πρωτότυπη βιωματική περιήγηση που θα πραγματοποιηθεί στη βιομηχανική ζώνη της Αθήνας, από τον Ελαιώνα ως τον Πειραιά. Σε μια περιοχή που θεωρούνταν ιερή στην αρχαία Ελλάδα.