Η εκκλησιαστική ιστορία είναι ένα κρίσιμο κομμάτι για τη διαμόρφωση των κυρίαρχων κοινωνικών και ιδεολογικών ρευμάτων του ελληνικού κράτους που συχνά υποτιμάται από την ιστοριογραφία. Οπως πολύ εύστoχα επισημαίνει ο Πολύκαρπος Καραμούζης: «Η παρουσία της θρησκείας στη νεοελληνική κοινωνία συνδέθηκε μετεπαναστατικά με το περιεχόμενο των πολιτικών οραματισμών για τη διαμόρφωση ενός εθνικού κράτους του οποίου η γεωγραφική οριοθέτηση αποτελούσε την προϋπόθεση της εθνικής του ολοκλήρωσης. Ωστόσο, οποιαδήποτε θεσμική οργάνωση του κράτους δεν μπορούσε να λειτουργήσει ανεξάρτητα από τη δημιουργία μιας εθνικής ιδεολογίας, το περιεχόμενο της οποίας θα προσέδιδε ομοιογένεια στον κοινωνικό χώρο ενώ, ταυτόχρονα, θα διαφοροποιούσε αισθητά την ιδεολογία αυτή από αντίστοιχες που θα υπονόμευαν την εθνική του υπόσταση».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή