Το γνωστό ρωμαϊκό απόφθεγμα Si vis pacem, para bellum ισχύει παντού και πάντοτε, πολύ περισσότερο όταν διαπραγματεύεσαι με ένα κράτος που σέβεται τη στρατιωτική ισχύ και όχι το διεθνές δίκαιο. Η από ελληνικής πλευράς πρόταξη της διεθνούς νομιμότητος, των κανόνων καλής γειτονίας, του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού κ.λπ. μόνον ως αδυναμία εκλαμβάνεται από την τουρκική πλευρά. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1922-23 στη Λωζάννη μπόρεσε να επιβάλει μια συνθήκη στοιχειωδώς αξιοπρεπή για την Ελλάδα όχι μόνον λόγω της διπλωματικής του δεινότητος αλλά και διότι στη Δυτική Θράκη ο στρατηγός Θ. Πάγκαλος είχε συγκροτήσει θηριώδη στρατιά και απειλούσε με προέλαση προς την Κωνσταντινούπολη.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ