Το γνωστό ρωμαϊκό απόφθεγμα Si vis pacem, para bellum ισχύει παντού και πάντοτε, πολύ περισσότερο όταν διαπραγματεύεσαι με  ένα κράτος που σέβεται τη στρατιωτική ισχύ και όχι το διεθνές δίκαιο. Η από ελληνικής πλευράς πρόταξη της διεθνούς νομιμότητος, των κανόνων καλής γειτονίας, του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού  κ.λπ. μόνον ως αδυναμία εκλαμβάνεται από την τουρκική πλευρά. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1922-23 στη Λωζάννη μπόρεσε να επιβάλει μια συνθήκη στοιχειωδώς αξιοπρεπή για την Ελλάδα όχι μόνον λόγω της διπλωματικής του δεινότητος αλλά και διότι στη Δυτική Θράκη ο στρατηγός Θ. Πάγκαλος είχε συγκροτήσει θηριώδη στρατιά και απειλούσε με προέλαση  προς την Κωνσταντινούπολη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή