Ας μου συγχωρεθεί το βιωματικό κείμενο, αλλά κάποια πράγματα μόνο όταν τα ζήσεις μπορείς να συνειδητοποιήσεις τις πραγματικές διαστάσεις τους. Είχα την τύχη να πάω σε ένα σχολείο, το Αρσάκειο, όπου τα καλλιτεχνικά ήταν βασικό μάθημα. Και ωδική κάναμε, και ιστορία της μουσικής, και ελεύθερο σχέδιο, και βιογραφίες μεγάλων καλλιτεχνών και συγγραφέων. Από παιδί ήμουν, λέγανε, φύση καλλιτεχνική. Αλλά το μάθημα ήταν μάθημα. Και εφόσον δεν ήθελα να χαρακτηριστώ «φύτουλας», όφειλα να μην προσέχω, να κάνω χαβαλέ, να τελειώνει το εξάμηνο και να μην έχω ιδέα περί της ύλης που είχαμε διδαχθεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή