Ο κίνδυνος είναι εδώ και μάλλον θα πρέπει να το έχουμε στον νου μας διαρκώς και σταθερά. Για την πανδημία ο λόγος, η οποία προφανώς δεν εξαλείφθηκε αλλά παραμένει δίπλα μας και δυναμιτίζει κάθε έννοια κανονικότητας. Βεβαίως λόγω των έγκαιρων περιοριστικών μέτρων, της αφομοιωμένης πλέον πείρας, του πολιτικού σχεδίου που υφίσταται και τη στοίχιση της επιστημονικής κοινότητας πλάι στην κοινωνία, η πανδημία είναι ένας εφιάλτης που μπορεί να ελεγχθεί.

Απαιτείται όμως και συλλογική προσπάθεια και δεν αρκούν τα πρωτόκολλα υγείας. Εδώ τίθεται εκ νέου η λεγόμενη ατομική ευθύνη, αφού δεν θέλει πολύ για να τιναχθεί στον αέρα μια ολόκληρη τουριστική σεζόν αλλά και η δημόσια υγεία της χώρας. Τώρα περισσότερο από ποτέ τηρούμε τα μέτρα προστασίας και ακούμε τους ειδικούς.

Η συναίνεση στο πολιτικό επιτελικό σχέδιο είναι επίσης σχεδόν αυτονόητη αν θέλουμε να αναταχθούμε συνολικά και η οικονομία και η κοινωνία να επανακτήσουν τους ρυθμούς της κανονικότητας. Είναι μια ιστορική στιγμή όπου και κράτος και πολίτες επιμερίζονται έναν καθοριστικό ρόλο, μέσω του οποίου θα κριθεί η κοινωνική συνοχή, οι ζωές μας, το κεκτημένο που έχουμε με κόπους κερδίσει μέσα στις δεκαετίες.

Φαινόμενα απειθαρχίας ή υποτίμησης του κορωνοϊού είναι καταστροφικά και αυτό το ζούμε τούτες τις ημέρες με παραδείγματα διεθνώς ακόμη και σε χώρες που έδειχναν να έχουν βγει απ’ τον κίνδυνο. Η χώρα τα πήγε εξαιρετικά στην πρώτη φάση της πανδημίας. Ας γίνουμε παράδειγμα για όλους και στη δεύτερη.