Αν εμείς οι Ελληνες μοιάζουμε προορισμένοι να πραγματοποιούμε θαύματα, δεν αποκλείεται να οφείλεται στο γεγονός ότι ανέκαθεν, από παλαιοτάτων χρόνων, πατούσαμε σχεδόν ταυτόχρονα σε δύο βάρκες. Η μια μάς ήθελε συντηρητικούς, να φοβόμαστε κάθε αλλαγή (δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τον Παπαδιαμάντη με τη θεία Αχτίτσα που λέει για τον γιο της τον ξενιτεμένο ότι παντρεύτηκε μια Φραντσέζα που δεν ξέρει να μιλάει ελληνικά – αν είναι ποτέ δυνατόν!) και η άλλη να καμαρώνουμε και να θαυμάζουμε επιστήμονες όπως ο καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών Κωνσταντίνος Δασκαλάκης που αναδεικνύονται παγκοσμίως κορυφαίοι εκπορθώντας απρόσβλητα φρούρια όπως το Πανεπιστήμιο του ΜΙΤ. Με την αφορμή της συνέντευξης αυτής να ευχαριστήσουμε τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη και για έναν επιπλέον λόγο. Σε κάνει να ευγνωμονείς ακόμη περισσότερο την επιστημονική πρόοδο καθώς φέρνει σε πρώτο πλάνο την ανθρωπιστική της διάσταση, τόσο απαραίτητη προκειμένου να συμφιλιωθούμε με κάθε ριζική αλλαγή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή