Επί ένα τέταρτο του αιώνα εκατοντάδες υποτακτικοί σοβιετικοί ζωγράφοι, όπως, ας πούμε ο Βασίλιεφ, μετά τον θάνατο του Λένιν (1924), έφτιαχναν πίνακες όπου παρουσίαζαν τον ηγέτη της επανάστασης ζαρωμένο, καθιστό και δίπλα του όρθιο τον Στάλιν, πιο μεγαλοπρεπή, πιο επιβλητικό, με σπινθιρίζον, οραματικό βλέμμα να εμπνέει, μέχρι και να καθοδηγεί τον αμήχανο και υποδεέστερο, μπροστά του, Λένιν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή