Μόνη, στο κέντρο της σκηνής, αφήνεται σε έναν χορό εκστατικό, όπως ταιριάζει άλλωστε στην ιδιότητά της. Μοιάζει να παλεύει με τις αναρίθμητες σελίδες ενός βιβλίου, οι οποίες αιωρούνται γύρω της σαν φύλλα δέντρου που σκορπούν στον άνεμο. Πίσω της σχέδια με ινδική μελάνη – ορισμένα καμωμένα πάνω σε σελίδες από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη – απεικονίζουν δένδρα με μαύρα κλαδιά και μαύρα φύλλα, που κάποτε εναλλάσσονται με μετασχηματιζόμενα αντικείμενα, πολύχρωμες γεωμετρικές φόρμες, και φιγούρες που χορεύουν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή