Με το εξόχως άστοχο σποτ του ΣΥΡΙΖΑ για τα ΜΜΕ, διαπιστώθηκε για άλλη μία φορά ευρέως η προβληματική πρόσληψη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως ως προς την πραγματικότητα.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που το μικρό – ακόμη – κόμμα της Κουμουνδούρου κήρυττε τον Ανένδοτο στον Τύπο, σήμερα μοιάζει να επιστρέφει σε μια πρώιμη αντιμνημονιακή ρητορική και να θεωρεί πως κεφαλαιοποιεί πολιτικά κάποιο πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων του.

Ομως και η Ελλάδα είναι σε διαφορετική συγκυρία και ο ΣΥΡΙΖΑ εν τω μεταξύ έχει επίσης κυβερνήσει και άρα έχουμε πείρα από τους χειρισμούς του στο εν λόγω πεδίο. Χειραγώγηση, εργαλειοποίηση, ισοπέδωση.

Βάσει των τριών παραπάνω όρων, φαίνεται πως και τώρα προχωρά ενώ συνεχίζει να στοχοποιεί το δημοσιογραφικό λειτούργημα στο σύνολό του, έναν ολόκληρο κλάδο και μια σύνθετη επικράτεια όπου ζουν, εργάζονται και υπάρχουν άνθρωποι- εργαζόμενοι και όχι «εργαλεία». Βεβαίως πολλές φορές, ο τρόπος που διεξάγεις μια πολεμική είναι συνώνυμος του τρόπου που εσύ βλέπεις τα πράγματα. Και πάντως δεν ήταν εύκολο αμέσως μετά τις αντιδράσεις για το σποτ, να δικαιολογηθεί πειστικά το μήνυμα και το περιεχόμενο.

Κάτι ακόμη: η ρευστή εποχή μας έχει ανάγκη τα ΜΜΕ και δη τα παραδοσιακά με την πείρα και τη διαδρομή τους. Η Δημοκρατία συρρικνώνεται ή περιστέλλεται αν τα ΜΜΕ δεν υπάρχουν ή υπάρχουν υπαγόμενα σε πολιτικές στοχεύσεις. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως μπορεί να επιστρέψει σε μια τυφλή ρητορική πλατειών, θα βρεθεί γρήγορα να το μετανιώνει.